Bloeitijd van de schone kunsten in Vlaanderen en Florence – Lezing door Sophie Tutelaers

In 1483 wordt een altaarstuk onthuld in de San Egidio in Florence. Tomasso Portinari, bankier in Brugge, heeft de Vlaamse schilder Hugo van de Goes een voorstelling laten maken van de aanbidding van het kindje Jezus door de herders.
Het is een fabelachtig schilderij dat de aanwezigen plotseling de adem beneemt. Daarna zijn de meningen verdeeld. Van absoluut meesterwerk, tot grove belediging, zo zegt men. “Hoe kan het dat een schilder het aan durfde zulke mensen het prachtige te laten aanbidden?” “wat een levensechte details zien we overal in het werk!”

Dit werk is het eerste werk dat zo direct de deuren opent tussen twee economische grootmachten van hun tijd. Brugge en Florence. De wereldcentra van de lakenhandel waren al verbonden door de meest beroemde bankiersfamilie De Medici. Met dit drieluik worden die grootmachten ook verbonden door de beeldende kunsten. Grootse schilders als Domenico Ghirlandaio en Piero della Francesco zijn geïnspireerd anders te kijken en anders te werken.

Maar kunnen we nog meer lezen in dit indrukwekkende schilderij? Passen die herders wel zo goed in die luxe stad Florence? We zijn gewend in de kunst van de Vlaamse primitieven ieder detail symbolisch te duiden. Als we dat doen voor dit schilderij, welk verhaal ontrafelen we dan? Samen met Sophie Tutelaers gaan we dit ontdekken.

Als kunsthistoricus geeft Sophie Tutelaers door het hele land lezingen en cursussen over uiteenlopende onderwerpen uit de kunstgeschiedenis. Als freelancer is ze onder andere verbonden aan Noordbrabants Museum in ‘s-Hertogenbosch.